ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΚΩΜΙΑΚΗΣ

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Αρχείο του Γιώργου Κρητικού

Οικογένεια, Βασιλείου Μουστάκα

Ζοζομανώλης

!Δεκαετία του '70, στην Κωμιακή... Τα αυτοκίνητα, λίγα...
Στην Χώρα, πήγαινες, με το λεωφορείο, ή με το ταξί..... Ελάχιστοι, είχαν δικά τους αυτοκίνητα... Και, τότε, στην Χώρα, συνήθως, πήγαιναν οι άνδρες. οι γυναίκες κάνα -δυο φορές το χρόνο, κι αυτές σε ειδικές περιπτώσεις..... Δεν είναι, σαν τώρα που για...ψύλλου πήδημα, κατεβαίνουμε στη Χώρα...
Επόμενο, λοιπόν ήταν, αυτή η αραιή χρήση του αυτοκινήτου, να σε επηρεάζει, να σε ζαλίζει, όταν έμπαινες στη... χάση και στη φέξη...!!!
Κάτι τέτοιο, λοιπόν, είχε πάθει η κερα-Αλισάφη, και την τελευταία φορά που είχε πάει στη Χώρα, με τον αείμνηστο Ζοζομανώλη, για τον οφθαλμίατρο, είχε γυρίσει πίσω, σαν...''στοιμμένη λεμονόκουπα'', από την ζάλη και τον εμετό....
Δεν πέρασαν μερικές μέρες, και κατεβαίνοντας στο καφενείο, να πει μια'' παραγγελιά'' του άντρα της, βλέπει μπροστά της, τον Μανώλη, να πίνει τον καφέ του:
''Tί χαμπάρια κερα-Αλισάφη, τί κάνεις;''τη ρωτάει, ο Μανώλης...
Κι η Αλισάφη, που καλά καλά, δεν είχε ακόμη ξεζαλιστεί:
''Φύε από μπρουστά μου, ιατί σε θωρρώ κι ανεκατεύγομαι..'' !!!!
Γράφει ο Γιώργος Κρητικός

Ραυταντώνης και Μποϊατζηδοφθύμιος
Αχώριστοι φίλοι και συνεργάτες..

Η Αλιμπερτονικόλενα, με τον Αντώνη της.

Μια πολύ ωραία, παλιά φωτογραφία.
Ο πρωτοψάλτης, τότε, της Θεοσκέπαστης Γεώργιος Μπα'ι'ρακτάρης, κρατώντας το βιβλιαράκι του αναγνώστη, φαίνεται, να προτρέπει τον Γιώργη Κορρέ,να πει το ''Πάτερ, ημών...''
Η έκφραση του Γιώργη, είναι σαν να λέει: ''Καλά... Περίμενε....''... Δεξιά, κάνει την ...πάπια, ο Μιχάλης Κορρές, αλλά σίγουρα, έχει βάλλει το ...χεράκι του !!! Το πρωτοπειραχτήρι, του χωριού
Γράφει ο Γιώργος Κρητικός

Μάρκος Βιτζηλαίος (ντουκομάρκος)

Ο Μάρκος Βιτζηλαίος (ντουκομάρκος), με την σύζυγό του

Από αρχείο του Γιώργου Κρητικού

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΡΕΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 1911-1985

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΣΤΕΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΡΡΕ ΚΑΙ ΑΠΕΙΟΚΠΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΡΕΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΦΟΥΣΚΩΤΟΔΟΠΕΤΡΟΣ) (1911-1985).

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΝΑΞΟΥ ΤΟ 1940....ΑΛΩΝΙ

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΝΑΞΟΥ ΤΟ 1940.......ΑΠΟ Bernard Flament

Ο Γεώργιος Κορρές γυμνασιάρχης στο εξατάξιο γυμνάσιο Τραγαίας (1960

Ο Γεώργιος Κορρές γυμνασιάρχης στο εξατάξιο γυμνάσιο Τραγαίας (1960-1964). Τοτε έγνε ανεξάρτητο το γυμνάσιο Τραγαίας. Την περίοδο αυτή χτίστηκε το κτίριο του γυμνασίου. Στη φωτογραφία διακρίνονται ο γυμνασιάρχης Γ. Κορρές στο βήμα και οι αείμνηστοι ιερείς Γεώργιος Σαλτερής (Καλόξυλος) αριστερά και Κων/νος Μαγγανάρης (Μονή) δεξιά. Νίκος Λεβογιάννης

Γεώργιος Κρητικός (Ραυτοέργης)

Νίκος Χατζόπουλος

Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής Και επειδή όπως βλέπετε δεν είμαστε απόγονοι του Λάτση και του Βαρδινογιάννη, είμαστε η γενιά της δεκαετίας του 50 – 60 που τα έχουμε δει σχεδόν όλα, ξέρουμε, πάθαμε και μάθαμε …
Ραντεβού λοιπόν αύριο Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα γιατί πίσω από εμάς ακολουθούν άλλοι και κάτι τους χρωστάμε! Το μέλλον τους …
από το Νίκος Χατζόπουλος

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΝΑΞΙΩΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ-ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΧΥΡΑ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ 1940-1941 απ’ τον Β΄ τόμο του βιβλίου «Νεότερη Ιστορiα της Νάξου» του Νίκου Λεβογιάννη (ανέκδοτο έργο)

Ήταν μια Κυριακή την Άνοιξη του 1941 όταν έφτασε στο χωριό το κακό μαντάτο για τον θάνατο των δυο πρώτων ξαδέρφων του Αντώνη Μπαϊραχτάρη και του Δημήτρη Αγγελή. Βαρυς και βουβός ο πόνος στο χωριό. Να το έμαθαν άραγε οι μανάδες τους; Στην εκκλησία ήταν η μάνα του Αντώνη κι όλοι την κοίταζαν με περιέργεια, ήξερε άραγες, μπα δεν έδειχνε να ξέρει, σιωπηλή κι αμίλητη προσεύχοταν σίγουρα εκείνη την ώρα για το παιδί της και για τα άλλα παιδιά του χωριού, παιδιά δικά της και δικά τους. Η λειτουργία τέλειωσε και κάπου εκέι ακούει έναν ψίθυρο ότι σκοτώθηκε ο ανιψιός της ο Δημήτρης Αγγελής. Για το δικό της παιδί καμιά είδηση. Κανένας δεν τολμούσε να της πει το τρομερό μαντάτο. Σε κατάσταση αλλοφροσύνης τρέχει στο σπίτι της αδερφής της να θρηνήσουν μαζί τον χαμό του Δημήτρη τους. Μα το δράμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.